Individuos
I
Cando o narrador déixase devorar
pola súa historia,
dilúese.
Queda encantado
cos seus personaxes
e convértese nun deles.
Hai algo fermoso e pracentero
en vivir coa morte ao carón.
II
Imos asasinando os nosos peores
pensamentos e fantasías,
por medo a que nos lean a mente
a través dos ollos
das palabras que calamos
É unha mutilación voluntaria.
III
Os nenos son crueis e malvados
porque aínda están aprendendo.
Aprendendo a calar desexos que
non se aceptan,
ruborizan aos seus pais
e os espantan.
O gran temor dunha nai
é coñecer de verdade ao seu fillos.
Cantos nenos hai por aí mortos?
Cantos de nós nenos lisiados?
Hai que volver.