A lactancia

Querías beber

Do néctar

Do embigo do mundo

Ías marchar e consolábache

O meu leite

Co que crías poder salvarte

De ti mesmo

Desapareces.

Mentres

Me desfago

Nunha frívola lactancia

Bebe deste peito

feito manantial en despeito

si é que volves

Meu amor

Non son túa mai.

Non son túa mai.

Pero bebe deste peito,

Porque cultivarei

todo o amor

Do mundo