Kilisun: A esperanza dos negros albinos de África
Coa chegada do fin da estación estival poderíamos facer un reconto de cantas noticias lemos ou escoitamos sobre a importancia das cremas de protección solar. Todos somos candidatos a sufrir un cancro no futuro se non coidamos a nosa pel de xeito adecuado. Non obstante, existe un porcentaxe da poboación que necesita tomar unhas precaucións máis extremas. Estamos falando de persoas con albinismo.
Os albinos son discriminados e inclusive perseguidos ata a morte polas crenzas de bruxos entorno á rareza que din que posúen
Esta enfermidade hereditaria caracterízase por un defecto na produción de melanina, que é unha substancia natural que dota de cor á pel. A súa manifestación máis grave denomínase albinismo oculocutáneo e as persoas que o padecen teñen a pel, o cabelo e o iris de cor rosada, así como problemas de visión. A prevención mediante o uso de protectores e a evasión do sol parecen ser as mellores opcións ante esta ausencia conxénita de pigmentación para a que non se descubriu cura algunha ata o momento. Pero que ocorrería nun país con clima tropical e sen recursos médicos de ningún tipo? Se ademais engadimos que nese territorio –no que a maioría da poboación é de raza negra— os albinos son discriminados e inclusive perseguidos ata a morte polas crenzas de bruxos entorno á rareza que din que posúen, a súa esperanza de vida non parece moi alentadora. Tanzania existe, está en África.
Unha das principais causas que se atribúe a que nesta rexión a cantidade de persoas con hipopigmentación sexa moito maior que, por exemplo, en Europa —onde tan 1 de cada 20.000 habitantes a sofre fronte a 1 de cada 4.000 tanzanos— é o establecemento de relacións persoais entre eles. A razón pola que ocorre isto é o xa comentado racismo de negros cara blancos-negros. Isto tamén afecta a que a maioría de albinos africanos teñan que gañarse a vida traballando na rúa e expoñéndose, sen protección de ningún tipo, á radiación solar.
En maio de 2009 o xornal El País publicou un artigo titulado “El peligro de ser albino en África” no que un dos destacados dicía: “¿Cáncer? Es mejor que ni nombres el tema, prefieren ignorarlo. Para qué lo van a saber si no pueden tratarse”. Se ese artigo se escribira o día de hoxe, é posible que esa frase non existira. A prevención do cancro en Tanzania xa é unha realidade grazas a labor de Mafalda Soto Valdé. Cando esta farmacéutica ourensá especializada en enfermidades tropicais e saúde internacional chegou o Kilimajaro en 2011 con tres anos de voluntariado en Malawi ás costas, atopouse con que os enfermos da zona non acostumaban pasar dos trinta anos de idade debido ao cancro de pel. Ademais, a maioría da poboación sufría antes da entrada nos vinte queretosis actínica, unha lesión premaligna que se manifesta como un tumor epidérmico.
©Lavozdelmuro
A prevención do cancro en Tanzania xa é unha realidade grazas a labor de Mafalda Soto Valdé
Ante o obstáculo que supoñen os altos custos da importación dos protectores necesarios, púxose en marcha unha iniciativa para crear unha crema solar local. A Kilimanjaro Sunscreen, máis coñecida como KiliSun, desenvolveuse no Regional Dermatology Training Centre en Moshi e na actualidade distribúese gratuitamente por todo o país. A única obrigación de aqueles que teñen a oportunidade de usala é devolver os recipientes que conteñen o ungüento para preservar, deste xeito, o medio natural. Kilisun comezou a súa andaina beneficiando a 25 nenos e na actualidade xa son aproximadamente 1800 persoas as que reciben doses regulares do que está sendo a súa salvación con raíces galegas.
Ademais disto, inténtase proporcionar ás persoas albinas indumentaria adecuada para a súa condición, que abarca dende sombreiros ata camisetas de manga larga. Así poden protexerse do que para eles non é, nin moito menos, a fonte da vida.
