Por que crece Ciudadanos?
O resultado das eleccións europeas do pasado
maio provocou que todos os focos se colocasen sobre a chegada de Podemos ao panorama político español, pero deixouse de lado todos os movementos máis ou menos sorprendentes que se producían no vagón de cola do reparto de escanos, lonxe da forte caída do bipartidismo clásico. Entre estes, a poucos colleu preparados que unha formación como Ciudadanos, cunha nula presenza institucional fóra de Catalunya, conseguise 2 eurodeputados. Desde ese momento, o partido de Albert Rivera non deixou de crecer en intención de voto e atención mediática, ata o punto de que algunhas enquisas o colocan consolidándose como a cuarta forza nunhas hipotéticas xerais. Pero, por qué sobe este partido? Imos intentar achegar algunha idea que poida explicalo.
A necesidade dunha opción de centro
Hai uns días o noso compañeiro Mario explicaba cos datos do CIS na man a percepción da posición ideolóxica dos partidos españois por parte da cidadanía. Na meirande parte de lugares a maioría das persoas tenden a situarse no centro, un lugar que é, ademais, onde se aglutina o maior número de indecisos e que fai gañar as eleccións.
Se a sociedade española di ser máis ou menos así…
… e esa mesma sociedade percibe a Ciudadanos máis ou menos así..
Está claro que, sobre o papel, pode parecer unha boa opción para captar electorado no nicho máis desexado, que tradicionalmente fluctuou entre PP e PSOE.
UPyD estaba condenado a rebelarse coma unha estafa intelectual
O desgaste de UPyD
Un partido que fala de rexeneración democrática desde o dirixismo absoluto da súa lideresa e que fala de cambio de caras cando a súa cabeza visible leva 30 anos como cargo político electo está condenado a que a xente se dea conta de que é unha estafa intelectual. UPyD foi un chiringuito que non soubo renovarse e, por riba, de cara á galería evidenciou rexeitando a converxencia con Ciudadanos en numerosas ocasións que querían poñer os seus intereses por diante da construcción desa alternativa de centro.
O efecto Podemos
E isto ten dúas vertentes, que se poden denominar como: “o discurso anticasta” e a “alternativa dentro do sistema”. O primeiro é, nin máis nin menos, que aproveitarse indirectamente dos ataques que lanza o partido de Pablo Iglesias contra PP e PSOE capitalizando parte do desgaste que lle xeran. A segunda é que Ciudadanos é un partido que presenta unha proposta que non é unha enmenda á totalidade do sistema, coma a de Podemos, senón unha reforma da arquitectura institucional española (que, segundo as teorías de Acemoglu e Robinson, mal que ben trouxeron na época democrática un progreso económico e social aceptable) para desterrar problemas como a corrupción ou a insuficiente separación de poderes. Se a isto lle unimos un discurso económico razoable centrado no apoio ao emprendemento e unha fiscalidade moderada, é tamén lóxico que a mensaxe calle no electorado que quere un cambio que non pase por utopías ou revolucións.
Rivera é o xenro que a calquera nai lle gustaría
Albert Rivera
Se Pablo Iglesias (ou Errejón para outros gustos) é o mozo que lle gustaría a calquera postadolescente interesada pola política, Albert Rivera é o xenro que toda nai quere. Licenciado en Dereito, con boa capacidade oratoria forxada no debate de competición e agraciado fisicamente, a unha parte da crecente da cidadanía comeza a transmitirlle credibilidade.
Asumindo que o liderado de Rivera sexa positivo e mesmo parte importante do ascenso de Ciudadanos, cabe a posibilidade de que se non existe unha renovación ou a creación dunha segunda fila do partido potente se convirta noutro UPyD. Nesta caso, pódese ver nas fichaxes de caras coñecidas como Javier Nart, Carolina Punset, o economista Luis Garicano ou o asesor de comunicación Fran Carrillo unha vontade de construir algo que non sexa a taifa do catalán. Por último, igual ca Podemos, tamén afronta un desafío á hora de tecer unha estrutura territorial á altura das esperanzas postas neles que, en caso de que non aconteza, danará fortemente as aspiracións de ambos de cara ás próximas xerais.
