Palestina ten dereito
Cando por primeira vez me propuxeron escribir este artigo non me quedei moi convencido, de feito rexeiteino. A miña escusa foi non ter os suficientes coñecementos sobre o tema. Pouco tempo me levou cambiar de opinión e ó día seguinte estaba escribindo estas verbas. O meu cambio de opinión veu propiciado polo conflito que naqueles días se estaba dando na franxa de Gaza.
O día 14 de novembro o xefe de Hamas e outras 8 persoas foron asasinadas por unha serie de ataques aéreo israelís. A xustisficación destes foi o lanzamento de un foguete por parte de Hamas e que foi interceptado polo sistema de defensa israelí nas proximidades de Tel Aviv (aínda que algunhas fontes din que tal “proximidade” significa preto de 80km). A resposta israelí foi denunciada por Palestina, basicamente pola súa desproporcionalidade, e a rápida escalada na intensidade do conflito.
Pero, aínda que o alto mando israelí xustifica esta ofensiva escudándose na autodefensa, por que se decide levalo a cabo nese preciso momento cando se veñen dando ataques como este por parte de Hamas e outras organizacións terroristas dende bastante tempo atrás (a maioría deles sen chegar a causar danos)?. A resposta é clara. Existen dous motivos que levaron a Israel a responder desta forma. O primeiro, a convocatoria de eleccións lexislativas en Israel para o 22 de Xaneiro deste ano. O actual primeiro ministro Netanyahu aspira á reelección, e o conflito de Gaza é algo que pode repercutirlle moi favorablemente en termos electorais. Temos que ter en conta que o 84% dos israelís apoiaba a ofensiva en Gaza, mentres só un 12% se opón (segundo datos dunha enquisa no diario israelí Haaretz). Tamén nesta enquisa se revela que tanto Netanyahu como o titular de defensa viron incrementada a súa popularidade nun 20% tralo inicio das hostilidades.
O segundo motivo das represalias israelís é a solicitude de Palestina de ser recoñecida como estado non membro observador da ONU, coa finalidade de avanzar na creación do estado palestino e a finalización do conflito con Israel. Por iso, Mahmud Abbas, líder da Autoridade Nacional Palestina presentou o pasado mes de novembro ante a Asemblea Xeral da ONU a petición de tal recoñecemento para Palestina. Ante tales intencións por parte de Palestina, o goberno israelí ameazou con implantar medidas de castigo contra Palestina e os seus líderes, incluíndo a conxelación da distribución de fondos para a Autoridade Palestina e revocando os privilexios especiais dos seus líderes. Ademais, o Ministro de Exteriores israelí, Avigdor Lieberman, ameazou con desmantelar a Autoridade Palestina. Tal decisión deixaría ó pobo palestino desamparado e sen representación algunha ante Israel.
Cabe recordar que Palestina xa solicitara o recoñecemento da ONU como estado propio a finais do 2011, aínda que naquela votación non conseguira a maioría de 9 estados sobre os 15 do Consello de Seguridade necesaria para tal recoñecemento. Desta volta a aplicación como estado non membro non foi dirixida ó Consello de Seguridade senón á Asemblea Xeral da ONU e polo tanto, como era de esperar, Palestina adquiriu tal recoñecemento.
Mahmud Abbas amosando a petición formal de ingreso na ONU. Fonte: CNN México
Pero non só tiña interese Israel no conflito nese momento concreto. Organizacións como Hamas sacan beneficio tamén. Declarándose claves na defensa de Palestina conseguen manterse no poder. Manter á poboación reprimida, á vez que usan esta mesma poboación como escudo humano ante os ataques israelís. Esta é a principal razón que me fai crer na necesidade dun estado palestino con poderes e recoñecido internacionalmente. Palestina sen un estado non pode facerlle fronte á violencia interna nin á externa. É dicir, non pode defender ós palestinos de ataques israelís nin os pode defender das organizacións terroristas que se atopan no propio estado. E cabe dicir que son estas as organizacións que están en loita con Israel, non o estado palestino. Hamas, aínda que estea no goberno dalgúns territorios, non pode ser considerado como un poder lexítimo, xa que chegou ó mando nunhas eleccións que careceron de respecto polos máis elementais principios democráticos. Polo tanto, se vemos o conflito desde esta perspectiva observamos que Israel, para “defenderse” de ataques por parte dalgúns grupos armados, está atacando a toda a poboación. A gran prexudicada neste conflito é a poboación palestina e en gran parte os nenos. Aquí cabe de novo denunciar o estado de Israel, xa que non ofrece ningunha protección ós civís que sofren o conflito. De feito, o estado de Israel non ten ratificado o Protocolo I da Convención de Xenebra relativo á protección das vítimas en conflitos armados. Outros dos países que non ten ratificado este protocolo é EEUU, gran aliado de Israel, que nos días da operación “Pilar de Defensa”, apoiou a Israel e ó seu “dereito á autodefensa”.
Como empezaba dicindo hai un anaco, a gran prexudicada neste conflito é a poboación civil. De feito, dende que o mércores 14 de novembro ata o alto o fogo as vítimas alcanzan as 166 por Palestina e 6 por parte de Israel. Cabe dicir que máis de un terzo das vítimas palestinas foron civís. Por certo, máis de 23 destas vidas pertencían a nenos, os cales a única culpa que tiveron é a mala sorte de nacer nunha zona en conflito (das moitas que hai no mundo) como esta.
A operación finalizou o 21 de novembro de 2012. Coa mediación de Exipto e EEUU, Israel e Hamas chegaron a un acordo de alto o fogo. As condicións: cese de violencia por ámbolas dúas partes e apertura das fronteiras e libre tráfico de bens e persoas.
Os resultados do alto ó fogo non son moi claros. Durante algunhas horas máis a tensión continuou, e realizáronse algúns ataques, agora xa cesados. Pero realmente produciuse algún cambio? Israel continúa establecendo colonias en territorios de Cisxordania, entre outro tipo de ataques ó pobo palestino. De feito, o pasado mes de decembro anunciouse o plan para a construción dunha gran colonia Israelí de 3000 vivendas na zona E-1. Para algúns, este plan acaba coa solución dos dous estados, xa que practicamente partiría Cisxordania á metade e a continuidade territorial dunha futura Palestina quedaría esnaquizada.
Para rematar xa, sei que este artigo non entra en todos os puntos que atinxen ó conflito Palestina-Israel, pois ocuparía bastante máis espazo que estas poucas liñas. A pesares disto, atrévome a pedir, ou canto menos sacar en claro un par de puntos. Primeiro, debe cesar a violencia por parte de ámbolos dous bandos. A resolución debe levarse a cabo por vías pacíficas coa colaboración da ONU. O segundo é o cumprimento das resolucións da ONU (181,242 e 338 entre outras) que outorgan ó pobo palestino o dereito a crear un estado propio. Xunto con isto, Israel debe cesar coa súa política de colonias, ocupación e bloqueo dos territorios palestinos, permitindo ós refuxiados volver ó seus lugares de procedencia. Sen cumprir os dereitos humanos máis básicos, ningún estado pode ser considerado “lexítimo”.
